دیدم که آسمان از آه علی گرفته               دیدم میان کوچه ماه علی گرفته

خود را فکنده بودم بر روی پای مادر    شد دست کوچک من آنجا عصای مادر

دیدم که مادر آنجا مانند غنچه پژمرد        گر همرهش نبودم در بین کوچه میمرد

دیدم که شد خزانی باغ و بهار چشمش    دیدم که دستهایش میکرد کار چشمش

دیدم در آن میانه بر روی گل نشانه          دیدم که مادر آنجا گم کرد راه خانه